I taki to był tydzień w kulturze. Pingwin prezydentem Stanów, wytrwała Steczkowska

A teraz o tym, jak Pingwin został prezydentem Stanów Zjednoczonych. Tak, najlepszy serial 2024 roku przekształca się w najlepszą metaforę władzy w USA. Oto na czele państwa po raz drugi stanął człowiek, którego – w liberalnych mediach – odmalowano jako głupca, człowieka zagubionego, wcielenie tępego zła. Trump wymknął się wszystkim politycznym interpretacjom.

Serial, w którym Colin Farrell gra nemezis Batmana, uchwycił również istotę motywacji starego-nowego prezydenta USA. To opowieść o człowieku kierowanym wyłącznie chęcią przetrwania i chciwością. Chciwością, która w biznesie jest zaletą, ale w polityce raczej nie wychodzi na dobre. Dla Pingwina (i może dla Trumpa) władza to tylko droga do wielkiego biznesu, dlatego żaden z nich nie uprawia dyplomacji. Wysyła komunikaty, które się opłacają – nawet jeśli oznacza to zdradę rodziny, dla której się pracuje, albo państwa, które się wspierało w wojnie. W serialu nie ma Batmana. W rzeczywistości też Batmana nie będzie. W takim Gotham się umościliśmy.

Wiecie, że naczelną strategią przetrwania zwierząt jest adaptacja? Nikt nie udowadnia tego lepiej niż Justyna Steczkowska, która za PiS-u robiła wszystko, żeby nie spaść ze sceny. Podobno raz udało jej się nawet zasłonić tęczową flagę podczas występu na sylwestrze z Black Eyed Peas, ale potem poszła do Glamu, trochę potańczyła i zostało jej przebaczone.

Jej ambitny plan wystąpienia na Eurowizji musiał jednak w tamtych czasach pójść w odstawkę, bo miejsce w reprezentacji było obstawione przez prowadzących programu „Jaka to melodia?”. Wiadomo – trzeba się nacierpieć, żeby coś osiągnąć. Ale władza się zmieniła, do telewizji wróciły wartości, jakość, demokracja, a Justyna Steczkowska… została. Rok temu odpadła w przedbiegach, ale w tym roku udało się doczłapać. I tak, 30 lat po pamiętnym debiucie na Eurowizji 1995, na której zdobyła 15 punktów i wyśpiewała nam zaszczytne 18. miejsce na 23 kraje, nasze dobro narodowe wraca do walki! Powodzenia – bo wytrwałości Justynie Steczkowskiej życzyć przecież nie trzeba.

Zapytałem ChatGPT o podsumowanie relacji między nową wystawą w Muzeum Sztuki Nowoczesnej a rynkiem galerii w Polsce. Powiedział, że żadnych powiązań nie ma i że nie ma zamiaru drążyć tego tematu. Więc zacząłem liczyć sam.

„Wystawa niestała. 4 × kolekcja” to 105 osób artystycznych, z czego 41 znajduje się w kryzysie bycia z Polski. Spośród nich 22 to mężczyźni, 17 to kobiety, a dwie to wspólnoty artystyczne.

• 10 osób z tej grupy to malarze i malarki.

• 7 zajmuje się przede wszystkim rzeźbą.

• Performensu – niet! 

* albo ja czegoś niet

28 osób jest lub było reprezentowanych przez polskie galerie. Obecnie sytuacja wygląda tak:

Reklama

• 5 artystów/tek: Fundacja Galerii Foksal

• 4: Raster

• 3: Galeria Stereo

• 2: lokal_30

• 2: Gunia Nowik Gallery

Siedem pozostałych galerii prywatnych ma na wystawie po jednej osobie artystycznej.

Na 26 galerii, które w zeszłym roku brały udział w Warsaw Gallery Weekend, 9 współpracuje z artystami pokazywanymi na wystawie otwierającej program nowej siedziby MSN.

Nie wiem, po co to policzyłem. Nudziłem się, byłem w manii. Chciałem założyć ośrodek statystyk sztuki, ale potem przypomniałem sobie, że nie po to studiowałem historię sztuki, żeby być dobrym z matematyki. Dlatego powiem wam, tak od serca – najbardziej spektakularną pracą, którą zobaczyłem na wystawie „Wystawa niestała. 4 × kolekcja”, była praca Artura Jafy (akurat ta praca nie jest częścią zbiorów MSN).

I taki to był tydzień w kolekcjach.

Czytaj też: I taki to był tydzień w kulturze. Kanye West, który „kocha Hitlera” i koncert Kendricka Lamara w Polsce